شیر پیر، چریک پیر

دست مریزاد جوون مرد، شنیدم دم نزدی زیر دست اون برادر لعنتی که نمی دونم اسم کثیفش چیه... شنیدم خندیدی و دستشون انداختی... راستش بهزاد خان اگر هم طاقت نیاری تو همیشه قهرمانی و قهرمان می مونی... می دونم اون لعنتی نمی ذاره بفهمی این ور این دیوارهای سیاه چه خبره اما بذار بهت بگم که ما همه سبزیم ... ما می یایم بیرون اونام می یان و هر بار چند نفر رو می یارن پیشت که تنها نباشی... مطمئنم با هر بار اومدنمون حتی ته اون انفرادی های وحشتناک هم بوی خوش علف تازه زده می آد... آخه ما همه سبزیم...
چریک عزیز، هم زندان صفر قهرمانی، حقا که حق ادا کردی و حجت تموم کردی... تنهات نمی ذاریم این بار... چه خام بودیم اون زمان که استعفا دادی و نیومدیم... این بار اومدیم مهندس اومدیم... آخه ما همه سبزیم...
می دونم اون برادر لعنتی نمی ذاره تو بفهمی که ما دست در دست، صف در صف تو همه جای دنیا پشتت وایستادیم، حتما تو دلت داری می خونی:
ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
اما جوونمرد ما دنیا رو انگشت به دهن کردیم... دخترامون می آن کتک می خورن و رو زمین می شینن و می گن بزنید ما رو تا اینکه حتی سرباز ها هم به گریه می افتن و از رو می رن... تو باورت می شه این همه شیرزن داشته باشیم؟؟؟ پسرامون رو بگو همه یه پارچه آتیشن... تو باورت می شه اینقدر شیمرد داشته باشیم؟ اونا که نمی ذارن اینا رو بفهمی اما من بهت می گم چون ما همه سبزیم...
آخ اگر بدونی این جا چه خبره، یادت می آد یه سال پیش همین موقع همه داشتن به هم فحش خواهر و مادر می دادن و بی بهونه تو خیابون با هم دست به یقه می شدن... اگر بدونی الان چه جوری همه عاشق همن به هم لبخند می زنن باورت نمی شه کافیه یه نفر انگشتاشو به علامت پیروزی بالا بگیره تا خیابون یه پارچه بشه خنده و شادی و امید... من که این روزها همش بغضم می گیره و اشک تو چشمام جمع می شه...
اینجا همه سبزیم آخه...
تو نمی دونی هجده تیر چه خبر بود نمی دونی، محشر بود... آخرش بود... من باورم نمی شد کسی دماغشو بیاره بیرون اما همه اومدن همه... از پیر و جوون... زن و مرد... اصفهان، تبریز، رشت باورت می شه؟؟؟ بابا ما همه مون سبزیم به خدا
روسفیدت کردیم شیرمرد؟؟؟ حالا کجاشو دیدی اینقدر به این درهای بسته می کوبیم تا باز بشن چون اون ور
نوازنده چیره دستی می نوازد...
تو می یای بیرون من ایمان دارم چون ما همه سبزیم