۱۳۸۸ شهریور ۲۷, جمعه

فراخوان : بعدش چی کار می کنیم؟

در این روزها ما اولین های زیادی را رقم زدیم:
اولین تظاهرات میلیونی بعد از انقلاب
اولین به چالش کشیدن انتخابات به شکلی چنین گسترده بعد از انقلاب
اولین توقف در مراسم مذهبی که قدمتی سی ساله داشتند
اولین بیانیه رسمی وجود تجاوز در زندان ها بعد از انقلاب از سوی کروبی بزرگ
اولین سانسور مراسم قدس و استفاده از آرشیو سالهای قبل
اولین ترکیدن دیگی که سالهاست در فشار می جوشد و می جوشد و می جوشد...
روز قدس بی نظیر بود یک افسانه بود یک پیروزی بی بدیل در تاریخ ایران... اما چه خواهیم کرد فردا و فرداهای بعد از آن؟
در ضمن احساس شخصی من از اینکه کودتاگران با آزاد گذاشتن خبرگزاری های خارجی و دادن آزادی نسبی به معترضان در روز قدس به دنبال کسب مشروعیت در نیویورک و کم کردن بار اعتراضات در خارج از ایرانند... آنها می خواهند اعلام کنند که معترضین در ایران آزادند و می توانند اعتراضات خود را مطرح کنند... پیش بینی من این است که در نیویورک دروغگوی بزرگ از این حرکت سو استفاده خواهد کرد و در سخنرانی خود در اجلاس سران مطرح از آن بهره برداری خواهد نمود...
در عین حال اخبار حاکی از تحرکات زیادی در دو طرف است:
دیدارهای مراجع با هم با موسوی و با لاریجانی... خبرهایی که از سپاه می رسد حاکی از دستگیری کروبی و موسوی، قطع همه وسایل ارتباط جمعی در ایران
مار زخمی را به خود رها کردن سرنوشتی جز گزیده شدن برای ما رقم نخواهد زد...
تنها منتظر مناسبت های تقویم نمی توان نشست... همه خسته ایم می دانم اما یک مبارز باید همیشه آماده باشد و سناریوهای استراتژیک زیادی را طراحی کند که اگر هر حالتی پیش آمد به ورطه گیجی و خاموشی و شکست سقوط نکند... این روزها فهمیدیم که دست طلب به سوی کسی نمی توان دراز کرد که نه مجلس به دادمان می رسد و نه دولت کودتا گامی پس خواهد کشید... در اینجا از همه دوستان درخواست می کنم پس از مزه مزه کردن پیروزی بدست آمده فکری برای فرداهای جنبش بکنند... من پیشنهاد اعتصاب را از آغاز مطرح کرده ام اگر کسی موافق است به دنبال راه هایی برای عملیاتی کردن آن باشیم و اگر پیشنهاد بهتری دارید بیایید با هم همفکری کنیم...
کودتاگران می ترسند اما عقب نشستن آنها نیازمند اقدامات سهمگین تری است که من باور دارم باید بیشتر اقتصادی باشد... گو اینکه این مطلب از ارزش حماسه های میلیونی ما نمی کاهد اما باید هوشیار باشیم.
سناریو های زیادی در راه است:
دستگیری کروبی، خاتمی و موسوی
دستگیری های گسترده تر در میان فعالان سیاسی
برکناری خامنه ای با وجود مشاهده تحرکاتی در میان مراجع یا حداقل محدود کردن او در پشت پرده
برکناری احمدی نژاد توسط مجلس به گونه ای که به شالوده قدرتمداران ضربه ای وارد نشود
حفظ شرایط به شکل موجود به گونه ای که خفقان سبب ترس و فراموشی و دلسردی گردد که این گزینه محتمل تر می نماید
حضور مردم در خیابان ها به هر بهانه ای تا به مرور همه چیز فلج شود
جنگ با دولت اسرائیل یا آمریکا یا هر دو
و خیلی سناریو های محتمل دیگر که به ذهن من نمی رسد
فکر می کنم بهتر است به فکر فردا ها هم باشیم
بنابراین سوال من اینجا از همه دوستان این است:
بعدش چی کار می خواهیم بکنیم؟ برای فردا ها چه برنامه ای داریم؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر