دوستان و هموطنان بسیجی، هم اکنون کودکان سریلانکا نیازمند یاری سبزتان هستند چرا که ببرهای تامیل به تقلید از دوستان خود، از مردم بی گناه سپر انسانی ساخته اند و سبب ساز فاجعه انسانی جدیدی در آنجا گشته اند. پس کجاست رگ های گردن چون طناب و طومارهای کیلومتری شما؟؟؟ ای شهادت طلبان بشتابید، ای هتاکان بنوازید که آی حروم لقمه ها کور شید آی حروم لقمه ها دور شید...
نه خیر خون بچه های سریلانکا در مقابل چای خوشمزه سیلان که قرار می گیرد رنگی ندارد... ببرهای تامیل در مقابل شیرهای لبنان شکست خوردند. اینجا اما مردم یک بزرگراه را دو روز بستند و در یک پارک تحصن کردند تا هارپر محافظه کار فکری برایشان بکند ...اما این فکر مرغ پخته در دیگ را هم قهقهه می اندازد...
بیچاره بچه های سریلانکا که در پروپاگاندای سیاسی دنیا محلی از اعراب ندارند...
بر سر کشتار غزه فروش شرکتهای وابسته به اسرائیل بسیار کم شد. اگر به خاطر داشته باشید در مقابل دانشگاه امام حسین بسیجی های عزیز موبایلهای صهیونیستی خود را شکستند... حالاچرا چای سیلان را دور نمی ریزیم؟؟؟ شاید مزه پولش بهتر است!!! واقعاً هدف من این نیست که این رفتار را تائید یا تکذیب کنم من فقط می خواهم بگویم برخوردها باید همگن باشد... نمی شود هی به تقیه پناه ببریم وهر جا دلمان خواست یا شرایط مالی مان اقتضا کرد ریا پیشه کنیم... ملتفت داستان شتر مرغ که هستید؟؟ درست نیست که ما با نمایش عکسها و فیلم های دلخراش غزه در میان برنامه کودک، روحیه لطیف کودکان معصوم را ویران کنیم اما حالا که کودکان سریلانکا هم در همین شرایط قرار دارند سکوت پیشه کنیم. اگر ما به دنبال سینه درانی و عزاداری برای کودکان جنگ هستیم، چگونه در خصوص این جنایت آشکار سکوت کرده ایم.
خاله خانم در حضور بچه های هاج و واج دست و پا و خدا می داند چه چیز دیگری را تقدیم می کند در حالی که زنان و کودکان بیگناه این سو هم قتل عام می شوند... پس دست و دلبازی علیا مخدره فقط برای هموطنان فلسطینی است؟ در آن جنگ سوال من از دوستان غیور این سویی هم همین بود... چرا در مقابل نسل کشی سودان سکوت کردید اما اینجا فریادتان گوش فلک را کر می کند؟؟؟
اگر از جنگ و خشونت بیزاریم که هستیم در این فاجعه هم سکوت نکنیم...جالب اینجا است که در این سو نه ایرانی ها از لبنانی ها یا گاه حتی فلسطینی ها خوششان می آید و نه آنها از ایرانی ها. نمونه بارز آن را در رستورانهای عربی و لبنانن می بینیم که آشکارا به ایرانی ها توهین می کنند حالا کشور ها عربی و امارات و داستانهای خلیج همیشه فارس بماند. به قول دوستی می گفت دیپلماسی ما در مقابل اعراب یک اتوبان یک طرفه بوده ما با دو دست داده ایم و لاجرم چیزی دریافت نکرده ایم...
نه خیر خون بچه های سریلانکا در مقابل چای خوشمزه سیلان که قرار می گیرد رنگی ندارد... ببرهای تامیل در مقابل شیرهای لبنان شکست خوردند. اینجا اما مردم یک بزرگراه را دو روز بستند و در یک پارک تحصن کردند تا هارپر محافظه کار فکری برایشان بکند ...اما این فکر مرغ پخته در دیگ را هم قهقهه می اندازد...
بیچاره بچه های سریلانکا که در پروپاگاندای سیاسی دنیا محلی از اعراب ندارند...
بر سر کشتار غزه فروش شرکتهای وابسته به اسرائیل بسیار کم شد. اگر به خاطر داشته باشید در مقابل دانشگاه امام حسین بسیجی های عزیز موبایلهای صهیونیستی خود را شکستند... حالاچرا چای سیلان را دور نمی ریزیم؟؟؟ شاید مزه پولش بهتر است!!! واقعاً هدف من این نیست که این رفتار را تائید یا تکذیب کنم من فقط می خواهم بگویم برخوردها باید همگن باشد... نمی شود هی به تقیه پناه ببریم وهر جا دلمان خواست یا شرایط مالی مان اقتضا کرد ریا پیشه کنیم... ملتفت داستان شتر مرغ که هستید؟؟ درست نیست که ما با نمایش عکسها و فیلم های دلخراش غزه در میان برنامه کودک، روحیه لطیف کودکان معصوم را ویران کنیم اما حالا که کودکان سریلانکا هم در همین شرایط قرار دارند سکوت پیشه کنیم. اگر ما به دنبال سینه درانی و عزاداری برای کودکان جنگ هستیم، چگونه در خصوص این جنایت آشکار سکوت کرده ایم.
خاله خانم در حضور بچه های هاج و واج دست و پا و خدا می داند چه چیز دیگری را تقدیم می کند در حالی که زنان و کودکان بیگناه این سو هم قتل عام می شوند... پس دست و دلبازی علیا مخدره فقط برای هموطنان فلسطینی است؟ در آن جنگ سوال من از دوستان غیور این سویی هم همین بود... چرا در مقابل نسل کشی سودان سکوت کردید اما اینجا فریادتان گوش فلک را کر می کند؟؟؟
اگر از جنگ و خشونت بیزاریم که هستیم در این فاجعه هم سکوت نکنیم...جالب اینجا است که در این سو نه ایرانی ها از لبنانی ها یا گاه حتی فلسطینی ها خوششان می آید و نه آنها از ایرانی ها. نمونه بارز آن را در رستورانهای عربی و لبنانن می بینیم که آشکارا به ایرانی ها توهین می کنند حالا کشور ها عربی و امارات و داستانهای خلیج همیشه فارس بماند. به قول دوستی می گفت دیپلماسی ما در مقابل اعراب یک اتوبان یک طرفه بوده ما با دو دست داده ایم و لاجرم چیزی دریافت نکرده ایم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر